Therapeutische Voordelen van Videogames bij Patiënten met Schizofrenie

In een recent gepubliceerd onderzoek van het University Medical Center Hamburg-Eppendorf in Duitsland, werd gerapporteerd dat videospeltraining cognitieve functies en neuronale plasticiteit bij patiënten met schizofrenie kan verbeteren.

Het onderzoeksteam, onder leiding van Maxi Becker, onderzocht dit door 95 patiënten met schizofrenie te werven en deze te vergelijken met een groep van 82 gezonde controles. Deelnemers werden willekeurig verdeeld in drie groepen: het spelen van een 3D-videospel (Super Mario 64), een 2D-videospel (New Super Mario Bros), of het lezen van e-books (actieve controlegroep met een keuze uit 13 boeken). Iedereen nam deel aan hun toegewezen activiteit gedurende 30 minuten per dag, acht weken lang.

Voor en na de periode van acht weken, beoordeelden onderzoekers de cognitieve functie en geestelijke gezondheid van de deelnemers. Ze gebruikten ook functionele magnetische resonantie beeldvorming (fMRI) om veranderingen in de hersenconnectiviteit te meten.

De algehele resultaten waren veelbelovend. Zowel de 2D- als de 3D-videogroepen toonden aanzienlijke verbeteringen in volgehouden aandacht in vergelijking met de controlegroep.

Deze verbeteringen waren gecorreleerd met verbeterde functionele connectiviteit tussen de hippocampus en de prefrontale cortex (HC-PFC), delen van de hersenen die essentieel zijn voor aandacht en uitvoerende functie. Dit resultaat is bijzonder relevant aangezien verstoorde HC-PFC connectiviteit consistent geassocieerd is met cognitieve stoornissen bij schizofrenie.

Opmerkelijk is dat de studie ook verbeteringen rapporteerde in negatieve symptomen en algemene psychopathologie, zoals gemeten door de PANSS-schaal, die factoren zoals depressie, angst en verstoringen in wilskracht omvat, onder andere. De patiënten gaven ook aan dat ze zich meer hersteld voelden op het gebied van geestelijke gezondheid vergeleken met de controlegroep.

Hoewel het exacte mechanisme voor dit effect onduidelijk is, suggereren de onderzoekers dat het mogelijk te wijten is aan de algehele eisen van de videogames. Deze omvatten continue en doelgerichte interactie, incentives en gamification-elementen, en de belonende aspecten die potentieel de dopamine niveaus in de hersenen kunnen verhogen. Opvallend is dat een tekort aan dopamine in de prefrontale cortex verdacht wordt in verband te worden gebracht met negatieve symptomen bij schizofrenie.

Bovendien erkennen de onderzoekers dat de effecten van de videogame-interventie niet significant verschillend waren tussen de 2D- en 3D-omstandigheden, wat suggereert dat het specifieke type spel minder belangrijk kan zijn dan de algemene cognitieve betrokkenheid die het biedt.
Hoewel de bevindingen veelbelovend zijn, erkennen de auteurs enkele beperkingen. Bijvoorbeeld de steekproefgrootte, die werd verkleind door uitval, met name onder patiënten met ernstigere symptomen. Dit suggereert dat toekomstige studies mogelijk baat zouden hebben bij het focussen op stabielere patiënten of zelfs bij het opnemen van risicovolle individuen.

Daarnaast waren de waargenomen effecten bescheiden, wat aangeeft dat videospellen gezien moeten worden als een aanvullende behandeling naast medicatie en therapie, niet als een zelfstandige oplossing. Er is verder onderzoek nodig om de mechanismen die een rol spelen volledig te ontleden en de mogelijke voordelen voor deze bredere populatie te verkennen.

Over het geheel genomen biedt deze studie aanvankelijk bewijs dat training met videospellen een nuttige interventie kan zijn voor schizofrenie. Het biedt een goedkope, boeiende en potentieel effectieve tool om de cognitieve functie te verbeteren, symptomen te verminderen en het herstel van de geestelijke gezondheid bij patiënten met schizofrenie te bevorderen. Toekomstig onderzoek kan verder het potentieel ervan verkennen en het gebruik ervan voor deze complexe mentale stoornis verfijnen.