Mening: Australië Verbiedt Sociale Media voor Kinderen Onder de 16, Is Dat Een Goed Idee?

De Australische regering werkt aan een nieuwe wet om sociale media te verbieden voor kinderen onder de 16 jaar, ongeacht of de ouders het ermee eens zijn of niet. De radicale maatregel, voorgesteld door de Australische premier Anthony Albanese als een “wereldleidende” initiatief, heeft zorgen gewekt en een verhit wereldwijd debat over het onderwerp ontketend.

De details van de maatregel en de implicaties ervan zijn nog in de maak; de wet wordt verwacht effectief te zijn tegen het einde van volgend jaar. Wat we wel weten is dat er sancties zullen zijn voor de bedrijven die zich niet aan de maatregel houden, dat het voor iedereen verplicht zal zijn, en dat de Australische regering een leeftijdsverificatiesysteem zal ontwikkelen.

Velen prijzen de standvastige houding van Albanese en geloven dat kinderen inderdaad risico lopen en dat het uiteindelijk de plicht van de overheid is om de veiligheid te waarborgen en veranderingen door te voeren om nu iets aan de situatie te doen.

Anderen vinden de maatregel absurd en delen “complottheorieën” over surveillance en controle die gekoppeld zouden kunnen zijn aan de mogelijk vereiste digitale ID’s voor leeftijdsverificatie. Verschillende experts en bezorgde burgers zijn tot dezelfde conclusie gekomen: dit is niet de oplossing.

Maar wat is de “juiste manier”? Dit is wat er op het spel staat.

De Geestelijke Gezondheid en Veiligheid van Kinderen: Een Urgente Prioriteit

We zijn het waarschijnlijk allemaal eens met het belangrijkste punt van Albanese: de verslavende aard van sociale media voor kinderen (en volwassenen), samen met de risico’s die het met zich meebrengt voor jonge gebruikers tijdens kritieke ontwikkelingsfasen, is zorgwekkend. We moeten er iets aan doen.

Deskundigen en artsen hebben de huidige geestelijke gezondheidssituatie onder adolescenten een noodsituatie genoemd. Velen hebben er al jaren bij de autoriteiten en regeringen op aangedrongen om actie te ondernemen.

“Sociale media doen onze kinderen kwaad en ik roep hier een halt toe,” zei de Australische premier vorige week op een conferentie. Albanese geeft gehoor aan de oproep, hij onderneemt actie.

Maar, is dit wel de juiste weg? Er zijn gemengde gevoelens.

Allen die tegen zijn, steek uw hand op

Meer dan 140 Australische en internationale academici deelden een open brief om Albanese en zijn kabinet te waarschuwen voor zijn maatregel.

“De online wereld is een plek waar kinderen en jongeren informatie krijgen, sociale en technische vaardigheden opbouwen, contact hebben met familie en vrienden, leren over de wereld om hen heen, en ontspannen en spelen,” staat in het document ondertekend door organisaties zoals de Australian Child Rights Task Force, en professoren van prominente universiteiten. “Elke beperking in de digitale wereld moet daarom met zorg worden ontworpen en we maken ons zorgen dat een ‘verbod’ een te bot instrument is om risico’s effectief aan te pakken.”

De risico’s van isolatie, vooral voor tieners uit minderheidsgroepen, zijn een groeiende zorg onder experts. In Australië gebruikt 97% van de tieners sociale media en vertrouwen erop om contact te maken met anderen. Maar de kinderen zijn niet de enige zorg.

Andere burgers vrezen dat Albanese’s maatregel een strategie voor sociale controle is of een beslissing die de identiteiten en privé-informatie van Australiërs in gevaar zal brengen. Hoewel velen dit complottheorieën noemen, zouden anderen, waaronder senatoren zoals Groenen-senator David Shoebridge, ze zeer geldige zorgen kunnen noemen.

“Als er een leeftijdsverificatie gaat komen, moet iedereen door een leeftijdsverificatie heen,” zei Shoebridge tijdens een Senaatscomité een paar dagen geleden om zorgen over digitale ID aan te pakken. “Dit is letterlijk iedereen die toegang heeft tot sociale media, zo moet het toch werken?”

Allen die het ermee eens zijn, steek uw hand op

Naast de oppositiepartij VVD, ministers en andere politici, lijken ouders de belangrijkste voorstanders te zijn – vooral degenen wiens kinderen te maken hebben gehad met intimidatie, pesten, verslaving, afpersing en erger.

Sonya Ryan, een campagnevoerder voor cyberveiligheid, denkt hier echter anders over. Ze heeft helaas uit de eerste hand de risico’s ervaren: haar 15-jarige dochter werd in 2007 vermoord door een 50-jarige pedofiel die online deed alsof hij een tiener was.

“Kinderen worden blootgesteld aan schadelijke pornografie, ze krijgen verkeerde informatie, er zijn problemen met het lichaamsbeeld, er is sextortion, online roofdieren, pestgedrag. Er zijn zoveel verschillende schadelijke invloeden waar ze mee moeten omgaan en kinderen hebben gewoon niet de vaardigheden of de levenservaring om die goed te beheren,” zei Ryan tegen AP.

Een andere voorstander van beperkingen op sociale media, Robb Evans, pleit voor het verbod. Evans’ 15-jarige dochter stierf tragisch en hij geeft sociale media de schuld van haar eetstoornissen. Dit zou haar hebben beschermd. Liv kan nu geen stem meer hebben, maar ik weet dat ze verandering wilde teweegbrengen voor andere jonge meisjes en mensen die lijden aan eetstoornissen,” zei hij tegen SBS News. “Sociale media zijn een groot deel daarvan, en het wordt erger voor onze kinderen, dus ik voel dat dit gewoon het juiste is om te doen.”

Het gebeurt—Maar waar is de prikkel?

Terwijl politici, organisaties en ouders discussiëren over wat goed of fout is, blijven de stemmen van kinderen op een lager volume.

“Als lid van Generatie Z heeft sociale media mijn leven op meer manieren vormgegeven dan ik kan tellen,” schreef student-activist Jess Travers-Wolf voor The Guardian, in verzet tegen de maatregel van Albanese. “Ik heb nooit een wereld gekend zonder sociale media. Het is essentieel om kinderen te leren hoe ze kunnen samenleven met sociale media, in plaats van hen ervan te verbieden.”

Het zette me aan het denken: Nemen we de tijd om in de schoenen van deze jonge generatie te stappen? Ze worden “gestraft” voor iets dat elk kind – in een niet-strikt huishouden – overal ter wereld zou doen: gebruiken, leren, creëren en interactie hebben via sociale media.

Generatie Alpha is opgegroeid in een digitale wereld, verbonden met schermen en heeft sinds hun geboorte de afhankelijkheid en het vertrouwen van hun ouders en de maatschappij op smartphones waargenomen en nu zal hun leven worden beïnvloed.

De regering zal iets wegnemen waar ze van houden, iets dat ze koesteren, iets waarin ze tijd en moeite steken: volgers, creatieve video’s, entertainment, virtuele gemeenschappen en communicatie met vrienden en familieleden.

Er zal een rouwproces zijn dat niemand aanpakt, en een straf zonder beloningen aan de horizon tot nu toe. Wat zijn de voordelen van deze maatregelen naast de verwachte betere geestelijke gezondheid van dit sociale experiment? Waar is de vrije toegang tot parken, sportieve activiteiten, of de nieuwe opwindende en moderne educatieve programma’s voor hen?

Alles wijst erop dat het verbod op TikTok, Instagram, X, Threads, Facebook, Snapchat en mogelijk YouTube eraan komt – het is besloten – maar misschien ligt de focus voor een succesvol resultaat in de verkeerde richting.